Mijn jongste zoon zou die dag de uitslag van zijn examen krijgen. Als er tussen 9:00 en 10:00 uur gebeld werd was het mis. Om 8:45 gaat de telefoon. Ik baal. Als ik opneem blijkt het de jongste zoon van mijn vrouw. Volkomen over zijn toeren. “De kleintjes zijn weg”. Het enige wat duidelijk wordt is dat er iets ergs is gebeurd. Of we meteen willen komen om met hem naar Purmerend te gaan.
Ik vlieg naar boven en maak mijn vrouw wakker. Schiet zelf wat kleren aan. Bel mijn ex, die gelukkig meteen komt om voor onze zoon te zorgen. Hij heeft een deel van het gesprek gehoord en is heel verdrietig. En ik heb geen tijd om hem te troosten. Mijn hart bloedt.
Onderweg vragen we ons af wat er aan de hand kan zijn. Bij Breda kom ik op het idee om de politie te bellen. Na verschillende vragen te hebben beantwoord, heb ik ineens een rechercheur aan de lijn. Ze zijn Mini’s zoon aan het zoeken, maar kunnen geen gegevens van hem vinden. Als ik die heb gegeven, krijgen we de opdracht in Rotterdam te blijven als we daar zijn. Zij komen daar ook naar toe.
De politie komt vrijwel tegelijk met ons aan. Dan wordt duidelijk dat Romy en Daniël zijn vermoord. Een rechercheur zegt dat we de kleintjes maar moeten herinneren zoals ze waren. Hij is niet op de plaats delict geweest, maar heeft van een collega begrepen dat het een bloedbad moet zijn.
Na een half uurtje worden we weggestuurd. De politie wil met Mini’s zoon alleen praten en zijn flat doorzoeken. Op de bovenste tree van de portiektrap heb ik enorm zitten janken. Een van de mooiste dingen die ons de laatste jaren was overkomen is ons alweer afgenomen. Op een verschrikkelijke manier.
En daarmee ontstond bijna vijf jaar geleden de noodzaak voor dit blog. Romy en Daniël herdenken we op hun eigen site. In dit blog zal ik het een en ander uit de doeken doen over de gevolgen van moord voor nabestaanden. Uit eigen ervaring en die van lotgenoten. Ook zal ik het optreden van politie en justitie tegen het licht houden als daar aanleiding toe bestaat. En last but not least: ik zal de strafmaat voor levensdelicten in Nederland hevig ter discussie stellen.
Harrie